Dag 10: Tropea - Amantea

Zoals altijd, deed ik ook vanmorgen mijn gordijn en het raam open om naar de lucht te kijken. Die zag er goed uit!

Intussen ontdekte ik ook was het geroep dat ik gisteren hoorde (papa! papa!) afkomstig was van een papegaai. En ik maar denken dat een kleine tegen zijn papa bezig was!

Tijdens het ontbijt speelde de cavalerie regelmatig op mijn gsm. Dat werd geapprecieerd door de mensen. Ik wil ook alle mensen bedankten om me te feliciteren met deze maandag.

Met een klein hartje stapte ik op de fiets: ik vroeg me af wat de rit van vandaag zou brengen. Ik wist natuurlijk dat ik een paar mooie vergezichten te zien zou krijgen, maar zouden er van die steile hellingen naar hooggelegen dorpjes zijn? Na iedere uitsprong keek ik omhoog om te zien of daar geen baan liep. Eén ding is zeker: als ik hier terug kom, is het als machinist. Dan kan ik tenminste dichter langs de kustlijn rijden.

Na een eerste korte, makkelijke helling kwam ik boven op een mooi pleintje. Maar het was mijn ding niet om daar een cappuccino te drinken (leest: te duur). Iets verder duwde ik mijn remmen in en wat zag ik? Een Belgische nummerplaat. Er zaten twee koppels aan een tafel: Belgische Italianen (twee broers) uit de Kempen. De ene was nog hier geboren, de andere in België. Toen ik naar het geboortedorpje van Rocco Granata vroeg, was het hek van de dam. Rocco woonde tijdens zijn jeugdjaren in België op 150 m van hun deur. Ze stelden me ook gerust voor de rest van de rit: die zou vlak zijn. Na een deugddoend gesprek nam ik afscheid met de woorden: "Ge moet niet peinzen dat ik met de fiets naar de Limburg zal komen. Dat is te ver."

De rest van de rit was afwisselend: soms reed ik bijna tegen de kust, soms meer landinwaarts. De laatste 20 km gingen langs het mooie blauwe water.

Wat doe ik als ik ter plaatse ben? Els zal het graag horen: terwijl ik een douche neem, was ik tezelfdertijd mijn kleren door er op te trappelen. Een manier uit de oude doos. Daarna verzorg ik mijn schrijfwerk, verzend foto's, lees de commentaren. En dat allemaal van in mijn bed, terwijl ik een beetje rust. Dan trek ik het dorpje of de stad in op zoek naar wat voorraad voor de volgende rit.

Morgen volg ik nog even de kustlijn en daarna trek ik de heuvels in.

Vandaag reed ik 85 km, zonder noemenswaardige hindernissen.

Ciao

Jan

(Kijk zeker eens terug naar het dagverslag van vrijdag en zaterdag. De lavastroom, de oostkust van Sicilië en andere foto's werden toegevoegd. — de redactie)

De kust

De kust

Fort van Vibo Marina

Met Belgische Italianen op de foto