Dag 17: Gravina in Puglia - Potenza

Gisterenavond werd ik met de auto naar het restaurant gebracht. Opnieuw was het een hele belevenis om met een Italiaan op weg te zijn. Terwijl ze babbelen of luisteren, vergeten ze het verkeer en keer op keer zitten ze links van de weg.
Tijdens het avondmaal kon ik rechtstreeks de match Parma - AC Milan volgen. Maar het is maar om te vertellen dat de thuismelodie de cavalerie is. Zegt u dat iets?

Bij het openen van de gordijnen deze morgen, was er geen wolkje te zien. Het was maar 18°. Koud dus, in vergelijking met veel andere dagen.
Mijn laatste ontbijt in een B&B en alles was in plastic voorverpakt.

Rond 8.15 uur laadde ik voor een laatste keer mijn fiets en met volle moed ging ik de baan op.
De rit liep vandaag door niemandsland. Onderweg reed ik maar door één stad. Gelukkig dus, dat ik een beetje voorraad had ingeslagen.
De zon begon goed haar werk te doen. Het werd opnieuw heel warm.
De natuur was prachtig, de weg ging gestaag op en neer. Af en toe was er een dorp op een heuveltop en ik was al gelukkig dat ik die niet moest nemen.
Kort na de middagpauze kreeg ik een kanjer van heuvel te verwerken. Het was pompen of verzuipen. Ik kreeg achteraf van Pino te horen dat er stukken tussen zaten van 15 toto 20%. En ik dacht dat ik versleten was of niet meer kon klimmen.

Na 93 km - de laatste 10 in de regen - en 2 248 hoogtemeters, kwam ik in Potenza aan. Pino - hij was op kantoor - kwam me tegemoet met de auto. Het was een blij weerzien.
Doodmoe maar gelukkig na 1.308 km zonder ongelukken, heb ik mijn doel bereikt.
Ik zal eindigen met een spreuk die een vriend me voor het vertrek stuurde - een doordenkertje: "Verhalen overkomen alleen diegenen die in staat zijn te vertellen... Op dezelfde manier doen ervaringen zich alleen voor bij diegenen die ze kunnen beleven!"

Ciao  Jan

Gravina in Puglia

Een sissende aspisadder

Irsina